Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΑΣΥΝΕΠΕΙΑ ΤΟΥ Τ.Ε.Ε.
ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗΣ

(2251 - 16/06/2003)

Η ανάγκη επιμόρφωσης και η συνεχιζόμενη εκπαίδευση των μελών του, είναι ένας από τους σκοπούς του Τ.Ε.Ε, όπως ρητά αναφέρεται στο Ν. 1486/84. Η διατύπωση αυτή -και οι υποχρεώσεις που αυτή συνεπάγεται- είναι ανεξάρτητη από τη δυνατότητα που του δόθηκε στη συνέχεια με το Ν.1943/91 να ιδρύσει Ανώνυμη Εταιρεία μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα με σκοπό την επιμόρφωση των μελών του. Η εταιρεία αυτή, το ΙΕΚΕΜ-ΤΕΕ, ιδρύθηκε το 1995 με μοναδικό μέτοχο το Τ.Ε.Ε και Γενική Συνέλευσή της τη Διοικούσα Επιτροπή του για να αναλάβει όλη τη δραστηριότητα του Τ.Ε.Ε στον τομέα των «Ανθρώπινων πόρων».

Από τότε λοιπόν κι έπειτα, η ανάγκη επιμόρφωσης και η συνεχιζόμενη εκπαίδευση αφέθηκε να εξαρτάται από τη ροή των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων και την ιδιωτικοποιημένη ανταγωνιστική αγορά των ενεργειών κατάρτισης, που εκτός των άλλων στρεβλώσεών της, αφορά κατά κύριο λόγο προγράμματα για ανέργους και όχι αυτοαπασχολούμενους!

Στα πλαίσια της νέας πιστοποίησης δομών κατάρτισης η λογική αυτή επεκτάθηκε. Το ΙΕΚΕΜ-ΤΕΕ πιστοποιήθηκε με τρόπο ώστε να παρέχει επιμόρφωση και σε μη μέλη του Τ.Ε.Ε, πράγμα το οποίο δεν είναι αναγκαστικά λάθος. Λάθος όμως είναι ότι οδηγείται εκεί, κύρια, από τη σκοπιμότητα να γίνει «βιώσιμο», έτσι ώστε να απαλλαγεί το Τ.Ε.Ε από την υποχρέωση να το χρηματοδοτεί, άσχετα αν αυτό το οδηγεί σε άλλους σκοπούς από αυτούς για τους οποίους δημιουργήθηκε.

Φτάσαμε έτσι στο σημείο το ΙΕΚΕΜ-ΤΕΕ, στην προσπάθειά του να αντεπεξέλθει στα τεράστια λειτουργικά έξοδα των αναγκών της νέας πιστοποίησης, να βασίζει όλη του τη δραστηριότητα σε αυτοχρηματοδοτούμενα από τα μέλη του Τ.Ε.Ε. σεμινάρια. Σεμινάρια για την υλοποίηση των οποίων δεν είναι καν απαραίτητες οι υπόλοιπες πιστοποιημένες δομές του. Παρόλα αυτά, όχι μόνο δεν κατορθώνει την πολυπόθητη «βιωσιμότητα» αλλά συνεχίζεται ο χορός των επιχορηγήσεων με 10δες εκατομμύρια ετησίως από το Τ.Ε.Ε, επιχορηγήσεις που και τόπο δεν πιάνουν και δεν το καθιστούν συνεπές στις οικονομικές του υποχρεώσεις.

Έλεος συνάδελφοι!

Η λογική των «ιδιωτικοποιήσεων» μέσα σ΄ ένα επαγγελματικό φορέα, όπως είναι το Τ.Ε.Ε οδηγεί σε παραλογισμό!
Η λογική της ανταποδοτικότητας θα έπρεπε να λειτουργεί πρωτογενώς με βάση τη διαχείριση των πόρων του Τ.Ε.Ε από τις εισφορές των μελών του και επικουρικά από δυνατότητα αξιοποίησης επιδοτήσεων. Έτσι δεν θα συνέβαιναν τα σημερινά, να λειτουργεί δηλαδή το ΙΕΚΕΜ-ΤΕΕ σαν να είναι ξένος φορέας που παρέχει υπηρεσίες και αμείβεται γι΄ αυτό!

Δεν μας μένει -λοιπόν- παρά να ιδιωτικοποιήσουμε και τους υπόλοιπους σκοπούς του Τ.Ε.Ε ή να σοβαρευτούμε...