ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΜΕ ΣΥΝΕΠΕΙΑ
ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ ΜΕ ΑΡΧΕΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΖΗΤΟΥΜΕΝΑ

(2261 - 08/09/2003)

Τέσσερα χρόνια μετά το «Σχέδιο Καποδίστρια» για την Τοπική Αυτοδιοίκηση ήταν αρκετά για να αναδείξουν το προβληματικό του σχεδιασμού του.

Ένα από τα πολλά προβλήματα ήταν η υπολανθάνουσα τεχνική στήριξη των νέων Δήμων, φυσικό επακόλουθο της μικρής κλίμακας συνενώσεων. Τεχνική στήριξη που σήμερα πια έχει φυλλορροήσει ελλείψει οποιασδήποτε προοπτικής. Σε λίγους μεγάλους ή οικονομικά εύρωστους Δήμους διαφαίνεται κάποιο μέλλον.

• Η κυβέρνηση, αν και γνωρίζει καλά το πρόβλημα, δεν ενδιαφέρεται να το αντιμετωπίσει.

• Αλλά ούτε και οι αιρετοί φαίνεται να ανησυχούν.

• Έτσι ακόμα και στις σχεδιαζόμενες «Διαδημοτικές Συνεργασίες» -συνταγή στο φαινόμενο νανισμού των Δήμων- δεν μνημονεύεται ως πρώτιστος τομέας συνεργασίας τους αυτός των μελετών και έργων τεχνικών υποδομών. Κρίνονται ως σοβαρότεροι τομείς όπως της αστυνόμευσης ή της οικονομικής διαχείρισης. Μιλούν για συγκρότηση και στελέχωση υπηρεσιών πλην των Τεχνικών υπηρεσιών. Ως αποτέλεσμα διαπιστώνουμε τις προκηρύξεις θέσεων αστυφυλάκων ή κοινωνικών λειτουργών αλλά όχι μηχανικών.

Το αποτέλεσμα αυτό οφείλουμε να ομολογήσουμε πως είναι άκρως συμβατό με το είδος του σχεδιασμού και τον τρόπο που εφαρμόζεται η αποκέντρωση στη χώρα μας.

Ο μεν κεντρικά θεσπιζόμενος σχεδιασμός σε ζητήματα χωροταξίας, πολεοδομίας, περιβάλλοντος και υποδομών γίνεται εξ ανάγκης λόγω Ευρωπαϊκών απαιτήσεων, με μεγάλη καθυστέρηση και στην συνέχεια δεν ενδιαφέρει και πολύ η τήρησή του από τις Αυτοδιοικητικές Αρχές αλλά και από τις αποκεντρωμένες λειτουργίες του κράτους –εκτός εάν απειλούνται πρόστιμα (βλ. ΧΥΤΑ).

Η δε αποκέντρωση γίνεται πάντα χωρίς αρχές, χωρίς έλεγχο τήρησης του σχεδιασμού, αφού δεν τηρείται η βασική προϋπόθεση εκχώρησης αρμοδιοτήτων που είναι η επάρκεια σε στελεχικό δυναμικό (ποσοτικά και ποιοτικά) και σε οργανωμένες δομές υπηρεσιών ικανών να τις αναλάβουν.

Τα παραπάνω γράφονται -τη στιγμή που γίνεται το έκτακτο συνέδριο της ΚΕΔΚΕ- για να τονίσουν μια άλλη διάσταση από αυτήν της οικονομικής δυσπραγίας των ΟΤΑ που οδηγεί 300-350 Δήμους σε λουκέτο. Διάσταση βέβαια υπαρκτή, που οφείλεται στην ασυνέπεια της κυβερνητικής πολιτικής που για άλλη μια φορά αφήνει αστήριχτους νέους θεσμούς, αλλά που αποτελεί μια μόνο παρενέργεια της λαθεμένης πολιτικής