(συνέχεια από τα προηγούμενα)

H οικονομία της Σητείας χαρακτηρίζεται από ισορροπία και σχετική αυτάρκεια, εξηγήσιμη από την γεωγραφική της «απομόνωση». Δεν υπάρχουν εκεί μονοκαλλιέργειες. Συνυπάρχουν γεωργία, υπηρεσίες, εμπόριο, τουρισμός, βιοτεχνία, που «εξυπηρετούνται» από μια κακή οδική σύνδεση (εκκρεμότητα στην κατασκευή του βόρειου οδικού άξονα, ένα λιμάνι και ένα αεροδρόμιο που πρόσφατα μεγάλωσε, έχει δηλαδή τα χαρακτηριστικά ενός νησιού μέσα στο νησί! H κοινωνία διακρίνεται για τη συνοχή της. Δεν υπάρχουν κραυγαλέες ανισότητες. Aνεργία, φαινόμενα ναρκωτικών, εγκληματικότητας περιορισμένα. Δείκτες ποιότητας της κοινωνίας είναι το αίσθημα ασφάλειας, η περιορισμένη διαφθορά, οι επιτυχίες στην παιδεία, οι δυσανάλογες με τον πληθυσμό και τα διατιθέμενα μέσα επιδόσεις στον αθλητισμό, στα γράμματα και στις τέχνες. Οι ρυθμοί αύξησης του πληθυσμού είναι μικροί, μεγαλύτεροι όμως από το μέσο όρο του Nομού και ομαλότεροι από ότι σε άλλες περιοχές. Τις τελευταίες δεκαετίες μάλιστα η Σητεία έκανε γνωστά στην Ευρώπη τα τοπικά προϊόντα της (λάδι, κρασί, μέλι, γλυκίσματα), με έμφαση στα οικολογικά, αποτέλεσε προνομιακό πεδίο εφαρμογής των ΑΠΕ (ανεμογεννήτριες), προχώρησε στην αποκατάσταση και ανάδειξη των μνημείων της και πειραματίστηκε με τις εναλλακτικές μορφές τουρισμού. Θα μπορούσε χωρίς αμφιβολία, με ανάλογη στήριξη, να αποτελέσει ένα ιδανικό πιλοτικό πεδίο εφαρμογής ήπιας και βιώσιμης (για τον άνθρωπο και όχι για τα κέρδη) ανάπτυξης, πειραματισμός ομολογουμένως προκλητικός.

 

Τώρα είναι έτοιμη να παραχωρήσει 26.000 στρέμματα ευαίσθητης και ιδιαίτερου φυσικού κάλλους περιοχής για ένα άλλο «πείραμα». Θα πειραματιστεί ο διεθνής ιδιωτικός τομέας των επιχειρήσεων στην υλοποίηση «προγράμματος ολοκληρωμένης τουριστικής ανάπτυξης» με αντάλλαγμα «τον σεβασμό του περιβάλλοντος» (ποιος θα είναι ο θεματοφύλακας;) και 3.000 θέσεις εργασίας που σήμερα μπορεί να φαντάζουν θελκτικές, αλλά τα συμπεράσματα θα βγουν αύριο, όταν θα γίνουν οι συγκρίσεις με τα σημερινά επίπεδα ζωής και εργασίας.

 

Στην καλύτερη περίπτωση που το «πείραμα» πετύχει, αν δηλαδή ολοκληρωθεί η επένδυση, αν τηρηθούν στοιχειωδώς τα συμφωνημένα και αν αποδειχθεί οικονομικά βιώσιμη, το αποτέλεσμα θα είναι η δημιουργία ενός γκέτο «ποιοτικού τουρισμού» υψηλών εισοδημάτων που «θα εγγράφεται ξένο» μέσα στη σημερινή εικόνα της συνεκτικής τοπικής κοινωνικής και οικονομικής ζωής.

Στην χειρότερη, απλά ο τόπος και η ζωή θα έχουν διαταραχθεί με τρόπο μη αναστρέψιμο.

 

Μιλούμε για την επένδυση αυτή όχι μόνο γιατί είναι η μεγαλύτερη, αλλά και γιατί, απο ότι φαίνεται, είναι και αυτή που θα προχωρήσει άμεσα. Την ίδια στιγμή, τα ίδια σχέδια εξυφαίνονται από τη Χαλκιδική μέχρι την Ρόδο, από την Πελοπόννησο μέχρι την Κέρκυρα. Στην ίδια την Κρήτη είναι γνωστά τουλάχιστον άλλα τέσσερα ανάλογα σχέδια στο Ν. Λασιθίου, τρία στο Ν. Ηρακλείου, ένα στο Ν. Ρεθύμνου και τέσσερα στο Ν. Χανίων, όλα σχεδόν σε περιοχές που το Γενικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού της Κρήτης τις χαρακτηρίζει σαν περιοχές «ήπιας ανάπτυξης», χαρακτηρισμός βέβαια χωρίς προδιαγραφές για ευνόητους λόγους!

 

Είναι καιρός τώρα που αναφερόμαστε στα λεγόμενα αναπτυξιακά συνέδρια, ισχυριζόμενοι ότι σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν πραγματικά αναπτυξιακά, ακριβώς γιατί βασίζονται όχι σε αναλύσεις αλλά σε πολιτικές. Αναφερόμαστε και στο τι είναι και τι δεν είναι περιφερειακή ανάπτυξη.

Την ώρα που ολοκληρώνεται η στροφή της χώρας και ανοίγει διάπλατα ο δρόμος στις μεγάλες επενδύσεις, με ιδιόμορφη αντίληψη για τη συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα που καταλήγει στην ανυπαρξία του πρώτου και στην πλήρη απελευθέρωση της δράσης του δεύτερου, όλοι οι θεσμοθετημένοι φορείς της χώρας, τα πολιτικά κόμματα, τα πανεπιστήμια, οι επιστημονικοί και κοινωνικοί φορείς, οι κάθε λογής συλλογικότητες, φέρουν ακέραια την ευθύνη γι΄ αυτό που πρόκειται να συμβεί και για το οποίο θα είναι υπόλογοι στις επόμενες γενιές.

ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΠΙΑ ΝΑ ΑΠΕΧΕΙ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ !