Η περιοχή ονομάζεται "Απηγανιάς" (Δήμου Μακρύ Γιαλού, Ν. Λασιθίου). Αποτελεί χώρο χαρακτηρισμένο ως προστατευόμενο και δασικό από το 1988, ενώ βρίσκεται υπό αναδάσωση από το 1993. Περιλαμβάνει παραλιακό δάσος τραχείας πεύκης και έχει χαρακτηρισθεί ως περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Αποτελεί τμήμα της ενταγμένης στο δίκτυο "Φύση - Natura 2000" περιοχής με κωδικό "GR4320005", με ονομασία "Όρος Θρυπτής & γύρω περιοχή" και ανήκει στους ίδιους τύπους οικοτόπων με αυτήν, όπως ορίζεται στα σχετικά παραρτήματα της Οδηγίας 92/43 Ε.Ο.Κ. Τέλος, μέσα από την προστατευτική διαχείριση της Διεύθυνσης Δασών, η περιοχή του "Απηγανιά" έχει αναδειχθεί ως ένα από τα πιο σημαντικά δασικά πάρκα της Κρήτης.

Στις 31 Δεκεμβρίου 2003 με Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) των υφυπουργών Γεωργίας Φ. Χατζημιχάλη και Ανάπτυξης Δ. Γεωργακόπουλου, παραχωρήθηκαν στον ΕΟΤ 700 στρέμματα αμιγούς δάσους για τη δημιουργία γηπέδου γκολφ και εγκαταστάσεων αθλητικού τουρισμού ενώ στο 10% της έκτασης, δηλ. 70 στρέμματα, προβλέπεται να γίνουν ξενοδοχεία με συνοπτικές διαδικασίες. Η ΚΥΑ αυτή υπογράφτηκε παρά τη διαφωνία αρμόδιων υπηρεσιακών παραγόντων. Χαρακτηριστικά, σε απάντηση ερώτησης του ΓΕΩΤΕΕ παρ. Κρήτης, ο α/α Γενικός Διευθυντής του Υπ. Γεωργίας κ. Νικ. Ευσταθιάδης αναφέρει: " σας γνωρίζουμε ότι η συγκεκριμένη πράξη εκδόθηκε με ευθύνη των συναρμοδίων Υφυπουργών Γεωργίας και Ανάπτυξης, στους οποίους έγινε γνωστό ότι το περιεχόμενό της αντίκειται σε διατάξεις της δασικής και της περιβαλλοντικής νομοθεσίας. Επί του σχεδίου της απόφασης υπήρξε διαφωνία όλων των υπηρεσιακών παραγόντων. Οι λόγοι που επικαλείσθε στο σχετικό έγγραφό σας, είχαν επισημανθεί και από εμάς προς την πολιτική ηγεσία, με το αριθ. 2811/22.8.2003 ενημερωτικό σημείωμά μας".

Η Ελένη Καπετανάκη-Μπριασούλη, καθηγήτρια του Πανεπιστήμιου Αιγαίου, σε εισήγησή της στην 4 η Παγκρήτια Συνάντηση Οικολογικών Ομάδων που έγινε στις 20/2/05 στο Ηράκλειο αναφέρεται σε όλες τις πτυχές του παραλογισμού της εισαγωγής των υδροβόρων γκολφ ως κίνητρο ανάπτυξης του τουρισμού σε περιοχές προστατευόμενες, με ξηροθερμικό κλίμα, σε βάρος της ανάδειξης της ταυτότητας και των συγκριτικών πλεονεκτημάτων των περιοχών.

«Οι περισσότερο αθέατες, και ίσως σοβαρότερες, επιπτώσεις του γκολφ -όπως και άλλων «εισαγόμενων» δραστηριοτήτων- είναι η πολιτιστική αλλοίωση που επιφέρουν στις περιοχές υποδοχής, η περαιτέρω εγκατάλειψη τοπικών δραστηριοτήτων και των κοινωνικών δικτύων που αυτές δημιουργούν καθώς και η τουριστική μονοκαλλιέργεια. Συγκρούεται η σταδιακά εξαπλούμενη παγκοσμιοποίηση (ισοπέδωση τρόπων και τόπων ζωής) με την τοπικότητα και ιδιαιτερότητα που εδώ και καιρό διεθνείς και εθνικοί οργανισμοί και οργανώσεις προωθούν με ποικίλες πολιτικές ως μέσο ανάπτυξης εναλλακτικών μορφών τουρισμού. Το ερώτημα απλά είναι: θέλουμε να προσελκύσουμε τουρίστες να έλθουν να παίξουν γκολφ -κάτι που μπορούν να το κάνουν σε πολλά άλλα μέρη- ή για να δουν, να θαυμάσουν και να βιώσουν τη φυσική και πολιτισμική ιδιαιτερότητα του τόπου μας; Το γκολφ θα μπορούσε να προωθηθεί ως «τονωτικό» του τουριστικού προϊόντος περιοχών με φτωχό φυσικό και πολιτισμικό κεφάλαιο. Το χρειάζονται όμως περιοχές που διαθέτουν τα δικά τους φυσικά και πολιτισμικά «τονωτικά»; Υπάρχουν ήδη αρκετές περιοχές-θύματα της παγκοσμιοποίησης και ισοπέδωσης της τουριστικής εμπειρίας. Χρειαζόμαστε κι άλλα;»

Αμείλικτα είναι και τα ερωτήματα της Κίνησης Δημοτών του Μακρύ Γιαλού : « ΓΙΑΤΙ και ΠΩΣ ο κ. Δήμαρχος αγνοεί το ΓΕΩΤΕΕ-Παράρτημα Κρήτης, το Παγκόσμιο Ταμείο της Φύσης (WWF), την Ευρωπαϊκή Οδηγία 60/2000 για τα υπόγεια ύδατα, όλους όσους επισημαίνουν πόσο επικίνδυνη τουριστική δραστηριότητα είναι τα γήπεδα γκολφ όταν για τη συγκεκριμένη έκταση απαιτούνται ετησίως 2.500.000 μ³ νερού, όσο καταναλώνει μία πόλη 30.000 κατοίκων;». Ενώ η τοποθέτησή τους είναι σαφής : « κ. Δήμαρχε, κι εμείς θέλουμε την τουριστική ανάπτυξη, την ευμάρεια του τόπου. Όμως, με όρους και προϋποθέσεις. Με αναπτυξιακές προτάσεις που να αξιοποιούν -χωρίς να εξαντλούν- τα φυσικά χαρακτηριστικά και τις ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής. Με μορφές ανάπτυξης που να ταιριάζουν με τους ανθρώπους μας, την κουλτούρα μας, την παράδοσή μας. Ανάπτυξη που να σέβεται το περιβάλλον και να προστατεύει τις παραλίες μας και τα φυσικά χαρακτηριστικά της περιοχής μας. Με οδηγό το καλό του τόπου και όχι τον εφήμερο πλουτισμό κάποιων. Με στόχο και απώτερο σκοπό την δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών και υποδομών ώστε να μείνουν στον τόπο μας τα παιδιά των παιδιών μας. Αυτόν τον πλούτο ονειρευόμαστε».

Πηγή : www . ecocrete . gr