Με αφορμή τον Νόμο για τον βασικό μέτοχο πολλά λέγονται για υπεράσπιση του εθνικού δικαίου και του Συντάγματος σαν αυτό να ήταν αυτονόητο. Πόσο όμως αυτονόητη ήταν και είναι τα τελευταία χρόνια η στάση αυτή όχι μόνο απο την προηγούμενη κυβέρνηση αλλά και απο την παρούσα ;

Χρόνια τώρα λέμε , παρά το έλλειμμα στην πληροφόρηση και στον δημόσιο διάλογο, ότι κατά την διαδικασία ενσωμάτωσης Κοινοτικών Οδηγιών στο Εθνικό Δίκαιο εντοπίζουμε συχνά περιπτώσεις υπερβάλλοντα ζήλου για υιοθέτηση πολιτικών που έχουν χαρακτήρα δυνητικό για τα κράτη μέλη . Υπερβάλλον ζήλος που δημιουργεί ερωτήματα αν όχι επιχειρήματα για τις εθνικές πολιτικές που ασκούνται με πρόσχημα τις ευρωπαϊκές δεσμεύσεις, ή, στην καλύτερη περίπτωση, που δηλώνουν ανεπαρκή προσπάθεια για υπεράσπιση ζωτικών θεμάτων για τα ελληνικά συμφέροντα.

Το ερώτημα για το ποιό δίκαιο είναι ανώτερο, το εθνικό ή το ευρωπαϊκό δεν μπορεί να απαντηθεί με νομικούς όρους αλλά κύρια με πολιτικούς . Και δεν απαντιέται για μια φορά αλλά κάθε μέρα ανάλογα με την εξέλιξη της σχέσης των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της πλειοψηφίας που κάθε φορά διαμορφώνεται στα ζητήματα των επιμέρους πολιτικών. Αυτό το ζήσαμε έντονα στη συζήτηση για το θέμα των ισοτιμιών πτυχίων και επαγγελματικών δικαιωμάτων, συζήτηση που βρίσκεται σε εξέλιξη.

Αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις δίνουν πρόσφατα δημοσιεύματα σύμφωνα με τα οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση οδηγείται σε επαναδιατύπωση της οδηγίας Μπολκενστάιν για την απελευθέρωση των υπηρεσιών μας. Η οδηγία του τέως επιτρόπου Εσωτερικής Αγοράς, Φριτς Μπολκενστάιν προβλέπει ότι για τον ιδιοκτήτη εταιρείας που παρέχει υπηρεσίες στον χώρο της Ε.Ε, αυτές διέπονται αποκλειστικά απο τη νομοθεσία της χώρας της Ε.Ε όπου η εταιρεία εδρεύει.

Οι ηγέτες της ΕΕ συμφώνησαν να επιδιώξουν την επαναδιατύπωση του προγράμματος για την απελευθέρωση του τομέα των υπηρεσιών μετά απο έντονη αντίδραση Γερμανίας, Γαλλίας, Βελγίου και Πορτογαλίας που διεκδικούσαν την απόσυρση της Οδηγίας.

Για όσους δεν έχουν κάνει ακόμα τον συνειρμό, θα θυμίσουμε ότι στον τομέα παροχής υπηρεσιών ανήκουν και οι μελέτες. Ακόμα δε στέγνωσε το μελάνι του νέου Νόμου για την ανάθεση μελετών αλλά ούτε και ο απόηχος των αντιδράσεων έσβησε για το γεγονός, μεταξύ των άλλων, ότι ο Νόμος εισάγει άνιση μεταχείριση μεταξύ μελετητών απο την Ελλάδα και την ΕΕ προβλέποντας ότι: « Στις διαδικασίες ανάθεσης των συμβάσεων.....γίνονται δεκτά φυσικά και νομικά πρόσωπα που δραστηριοποιούνται στην εκπόνηση μελετών και παροχή υπηρεσιών, σύμφωνα με τη νομοθεσία του κράτους - μέλους της ΕΕ ή του ΕΟΧ που είναι εγκατεστημένα.... » (αρθρ. 15 παρ.5).

Τώρα που η κυβέρνηση βιάστηκε να ευθυγραμμισθεί με την Οδηγία , ένα χρόνο πριν απο την καταληκτική ημερομηνία εναρμόνισης που η ίδια η Οδηγία προέβλεπε, τι θα κάνει ;

Θα.....επαναδιατυπώσει το άρθρο 15 του νέου Νόμου που αφορά τον έλεγχο καταλληλότητας των υποψηφίων ή για να το αποφύγει αυτό θα αγωνιστεί να μην αλλάξει η Οδηγία ;