Η ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΙΔΡΥΣΗΣ Γ΄ ΒΑΘΜΙΑΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ

Ηράκλειο 2 Απριλίου 2004

Καταρχήν ένα μεγάλο ευχαριστώ για την ενημέρωση και τον προβληματισμό που μας μετέφεραν τόσο ο συν. Μπούμης ως εκπρόσωπος του Δ.Σ της Ομοσπονδίας, όσο και η συν. Μίνα παρουσιάζοντας την άποψη της μειοψηφίας. Κάποτε έπρεπε να ανοίξει το θέμα για συζήτηση, έστω και καθυστερημένα όπως τώρα. Σήμερα «άνοιξε» το θέμα. Μπορεί κανείς να ισχυριστεί πως εξαντλήθηκε ; Μπορεί κανείς να ισχυριστεί πως φωτίστηκαν όλες οι πλευρές του ; Μπορεί κανείς να πει με ευκολία πως είναι έτοιμος να πάρει θέση και να τοποθετηθεί οριστικά και με σιγουριά στο τι μπορεί να γίνει και τι συμφέρει το κίνημα ; Σαφώς όχι. Δεν είναι τυχαίο που δύο (2) μέλη του Δ.Σ, μέλη μάλιστα της ίδιας παράταξης (ΠΑΣΚ), έχουν τελείως αντίθετες απόψεις. Δείχνει ακριβώς την σοβαρότητα και την κρισιμότητα του θέματος. Αυτό και μόνο μαρτυρά πως μάλλον δεν είναι δυνατό να κλείσουμε το θέμα σήμερα.

Προσωπικά δεν είμαι έτοιμος να αποφασίσω σήμερα. Μόνο για δύο (2) ζητήματα είμαι σίγουρος : Πως δεν είναι όλα «άσπρο – μαύρο» και πως καμία από τις δύο θέσεις δεν ανοίγει αυτόματα δρόμους ικανοποίησης των αιτημάτων μας. Αντίθετα θα έλεγα πως υπάρχουν πολλά ενδιάμεσα χρώματα μεταξύ άσπρου και μαύρου και πως το οργανωτικό σχήμα του κινήματος είναι μόνο το «μέσον» για την επίτευξη των σκοπών μας.

Εφόσον εμμένουμε στην διαφορετικότητα και ιδιαιτερότητα του κλάδου, και καλά κάνουμε, δεν μπορούμε να δεχόμαστε τίποτα με την μορφή του «ενιαίου», είτε αυτό λέγεται μισθολόγιο, είτε λέγεται «οργανωτικό σχήμα» (π.χ ΑΔΕΔΥ). Αν η ΑΔΕΔΥ αναγνώριζε την ιδιαιτερότητα του κλάδου μας, άρα και των αμοιβών μας, θα λέγαμε όχι στην ένταξή μας ; Όμως δεν την αναγνωρίζει, έχουμε και την παλιά αρνητική εμπειρία αντιμετώπισής μας εκ μέρους της, άρα καλά κάνουμε και δεν μπαίνουμε σ΄ αυτήν. Είναι σωστό όμως να αποφασίσουμε εσαεί όχι ; Ξέρει κανείς μας τι μπορεί να συμβεί αύριο ; Τι θα συμβαίνει το 2008 π.χ ; Ταυτόχρονα αν τα μισθολογικά μας αντανακλούν και εκφράζουν την ιδιαιτερότητά μας, το ίδιο ισχύει και για τα ασφαλιστικά, τα συνταξιοδοτικά μας και τόσα άλλα ; Μπορούμε δηλαδή να πούμε πως δεν έχουμε κανένα κοινό πρόβλημα με όλους τους άλλους δημοσίους υπαλλήλους ; Όχι βέβαια. Είναι πολλά τα κοινά προβλήματα που πρέπει να μας ενώνουν με τους άλλους υπαλλήλους, ταυτόχρονα με αυτά που μας διαχωρίζουν. Άρα η απόφασή μας για μη ένταξη στην ΑΔΕΔΥ πρέπει και μπορεί να είναι μόνο για σήμερα, χωρίς να κλείνει εσαεί πόρτες για κοινή δράση σε άλλα ζητήματα ή για το αύριο. Το θέμα είναι τι μας συμφέρει την κάθε στιγμή και με ποιο τρόπο το προωθούμε. Χωρίς δόγματα και φανατισμούς να έχουμε την ετοιμότητα, την έγκαιρη και πλήρη ενημέρωση, ώστε να προβλέπουμε σωστά κι αντικειμενικά και να παίρνουμε τις σωστές αποφάσεις.

Δεν υπάρχουν για μένα θέσφατα, υπάρχουν «συν» και «πλην» σε κάθε πρόταση. Άρα πρέπει να ζυγίσουμε, να εκτιμήσουμε να ρισκάρουμε τα «πλην» και να διεκδικήσουμε τα «συν».

Προσωπικά θα έλεγα ίσως ΝΑΙ σε τριτοβάθμια οργάνωση των μηχανικών αν αυτή συμπεριλάμβανε όλους τους μηχανικούς του ευρύτερου δημόσιου τομέα (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΣΕ κλπ). Θα ήταν σε όφελος μας γιατί και θα συγκλίναμε μισθολογικά προς αυτούς και γιατί θα έδινε άλλη δύναμη πίεσης στο κίνημα ο συντονισμός δράσης μας. Κάτι τέτοιο όμως φαίνεται πως δεν είναι εφικτό την δεδομένη στιγμή. Άρα μιλάμε στο να προχωρήσουμε μόνοι μας να μετατρέψουμε την Ομοσπονδία μας σε Συνομοσπονδία.

Αυτό θα σήμαινε σίγουρα απομάκρυνση της συνδικαλιστικής ηγεσίας από την βάση. Αυτό θα ήταν σοβαρό αρνητικό στοιχείο. Να το ρισκάραμε αν υπήρχε πιθανότητα σιγουριάς πως έτσι θα άνοιγε ο δρόμος για διεκδίκηση Γενικής Συλλογικής Σύμβασης, δηλαδή διαπραγμάτευση για το μισθολόγιό μας. Αν θα έφερνε αυτόματα την αναγνώριση την Συνομοσπονδίας μας ως της πιο αντιπροσωπευτικής οργάνωσης των μηχανικών από την εκάστοτε κυβέρνηση. Ποιος όμως μπορεί να το εγγυηθεί αυτό ; Ποια κυβέρνηση είναι αυτή ; Όταν δεν υλοποιούν και δεν αναγνωρίζουν τις Ειδικές Συλλογικές Συμβάσεις που υπόγραψαν με την Ομοσπονδία ποιος μπορεί να ισχυριστεί πως θα αναγνωρίσουν τέτοια δικαιώματα στην μελλοντική Συνομοσπονδία μας ; Ποια κυβέρνηση θα παρέκαμπτε τις αντιδράσεις της ΑΔΕΔΥ, που θα ήταν δεδομένες με μια τέτοια εξέλιξη ; Άρα γιατί να διακινδυνεύσω αυτό που μέχρι τώρα έχω κατακτήσει σαν κίνημα ;

Αλλά τι λέει και η διεθνής εμπειρία, υπάρχουν αντίστοιχες Οργανώσεις Ευρωπαϊκά ή εμείς νομίζουμε πως θα ανακαλύψουμε την Αμερική ; Και τέλος πάντων εξαντλήθηκαν οι δυνατότητες και οι προοπτικές δράσης μας με το σημερινό οργανωτικό σχήμα, την Ομοσπονδία ; Τίποτα άλλο δεν μπορεί να προσφέρει ;

Ακόμα θα έλεγα πως είναι βιαστική μια τέτοια απόφαση γιατί έχουμε μια νέα κυβέρνηση. Τώρα μιλάμε με την αρνητικότατη πείρα μας από την προηγούμενη κυβέρνηση. Χωρίς να ελπίζω ανατροπές από την νέα κυβέρνηση, θα έλεγα πως είναι ακόμα νωρίς να βγάλουμε συμπεράσματα. Ας την δοκιμάσουμε, ας προωθήσουμε σ΄ αυτήν τα αιτήματά μας, ας δούμε τις ανοχές και αντοχές της, τις διαθέσεις και τις προθέσεις της. Εξάλλου τα πρώτα δείγματα γραφής της, ο τρόπος δηλαδή που αντιμετωπίζει το ΤΕΕ και τους μηχανικούς (τουλάχιστο στις εξαγγελίες και τον διάλογο μαζί τους), είναι θετικά. Και από αυτή την άποψη είναι βιαστικό να αποφασίσουμε τώρα αλλαγή του οργανωτικού μας σχήματος.

Νομίζω πως το πρόβλημά μας είναι αλλού. Δεν μας φταίει το οργανωτικό σχήμα της Ομοσπονδίας που δεν ικανοποιούνται τα αιτήματά μας. Πέρα από τις καθοριστικές ευθύνες της προηγούμενης κυβερνητικής πολιτικής, κυρίαρχο είναι κατά τη γνώμη μου το επίπεδο του κινήματός μας. Το επίπεδο αυτό είναι πολύ χαμηλό. Αυτό είναι κατά τη γνώμη μου το πρόβλημά μας. Όταν και αν καταφέρουμε κάτι, αυτό δεν θα οφείλεται στο Οργανωτικό μας σχήμα αλλά στην μαζικότητα και την δυναμικότητα του κινήματός μας. Και στον τομέα αυτό πρέπει και μπορούν να γίνουν σοβαρά βήματα μπροστά. Δεν είμαι ικανοποιημένος από το σημερινό επίπεδο δράσης μας. Η συμμετοχή είναι πολύ μικρή και ατό οφείλεται εκτός των άλλων στην λειψή ενημέρωση των συναδέλφων. Δεν αρκεί το site της Ομοσπονδίας να καλύψει αυτό το κενό. Χρειάζεται έντυπη τακτική ενημέρωση (έκδοση περιοδικού ή εφημερίδας) και προσωπική επαφή των πρωτοβαθμίων ΕΜΔΥΔΑΣ με τους συναδέλφους κατά Υπηρεσία. Ορισμός εκπροσώπων ή Συνδέσμων σε κάθε Υπηρεσία. Χρειάζεται πολλή δουλειά ανάλυσης των αιτημάτων μας, ώστε να αφομοιώνονται από τους συναδέλφους και να πείθονται για το δίκαιο και εύλογό τους. Έτσι θα κατακτηθεί η μαζικότητα και η δυναμική που αυτή τη στιγμή λείπουν από το κίνημά μας. Και αυτά δεν κατακτούνται με ίδρυση Συνομοσπονδίας, αντίθετα δυσκολεύεται αυτή η προοπτική.

Μετά τις παραπάνω σκέψεις κλείνω στην άποψη πως δεν είναι της παρούσης να αποφασίσουμε ούτε ίδρυση Τριτοβάθμιας Συνομοσπονδίας, ούτε απόφαση εσαεί μη ένταξης στην ΑΔΕΔΥ. Αυτό που τώρα είναι ώριμο και μπορούμε να αποφασίσουμε είναι όχι ένταξη στην ΑΔΕΔΥ για τώρα και τίποτα άλλο. Ας συνεχίσουμε να δουλεύουμε στην κατεύθυνση αναγνώρισης της ιδιαιτερότητάς μας τόσο από την νέα κυβέρνηση όσο και από την ΑΔΕΔΥ και ας κάνουμε τα άλματα που χρειάζονται στην οργάνωση, ανάπτυξη, μαζικότητα και δυναμική του κινήματός μας. Τα υπόλοιπα θα τα δείξει ή θα τα φέρει ο χρόνος. Ας μην τον βιάζουμε.

Θεόφιλος Τρουλλινός