ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΕΜΔΥΔΑΣ ΚΑΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Ηράκλειο 16 Μαρτίου 2004

1. Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΔΙΕΤΙΑ

Την διετία που πέρασε κλιμακώθηκε η επίθεση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και κατά των μηχανικών δημοσίων υπαλλήλων. Συνεχίστηκε η υποβάθμιση του ρόλου μας και ο παραγκωνισμός των δημοσίων υπηρεσιών. Παραγκωνισμός που συντελέστηκε με αφαίρεση αρμοδιοτήτων, με υποκατάσταση από ποικιλώνυμους συμβούλους κάθε είδους, με μετατροπή σε Α.Ε πολλών υπηρεσιών του δημοσίου σε κρίσιμους τομείς για το δημόσιο συμφέρον. Ο μηχανικός γίνεται ολοένα και περισσότερο ένα αναγκαίο εξάρτημα υπογραφής και πιστοποίησης αποφάσεων άλλων κέντρων, αφού πολιτικά όργανα μας έχουν υποκαταστήσει στον ρόλο μας!

Η πολιτική αυτή ακολουθείται, όπως είναι φυσικό, και από υποβάθμιση των αμοιβών αλλά και από ισοπέδωση των μέχρι χθες διαφορών μας από άλλες κατηγορίες εργαζομένων. Με το νέο ενιαίο μισθολόγιο οι διπλωματούχοι μηχανικοί κατέβηκαν ένα κλιμάκιο μισθολογικά, ενώ οι τεχνολόγοι και υπομηχανικοί ανέβηκαν αντίστοιχα κλιμάκιο! Το ίδιο συνέβη με την επιδοματική πολιτική, που αντί να ενσωματώσει στον βασικό μισθό μας το 7 τοις χιλίοις όπως είχε υπογράψει η κυβέρνηση στην Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, κατά την διάρκεια των κινητοποιήσεών μας χορήγησε αντίστοιχο επίδομα 3 τοις χιλίοις στους τεχνολόγους!

Έτσι η περιβόητη αναβάθμιση της δημόσιας διοίκησης, το μεγαλύτερο μεγάλο έργο των τελευταίων Κοινοτικών πλαισίων στήριξης κατά τα λεγόμενα όλων, παραμένει το μεγάλο ζητούμενο και δεν φαίνεται στον ορίζοντα πιθανότητα υλοποίησής του. Περιττό να αναφερθούμε σε πάγια αιτήματα υλικοτεχνικής υποδομής, μηχανοργάνωσης, αρμοδιοτήτων και ανεξαρτησίας κινήσεων για την δημόσια διοίκηση. Το μόνο που θέλοντας και μη έγινε την 2ετία αυτή ήταν κάποιες προσλήψεις νέων μηχανικών γιατί οι ανάγκες ήταν πια εξόφθαλμες και οι απαιτήσεις των αυξημένων έργων μεγάλες (Γ΄ Κ.Π.Σ και Ολυμπιακά Έργα) και κάποια σεμινάρια επιμόρφωσης, που πάλι οι εξελίξεις κατέστησαν αναγκαία και η πίεσή μας επέβαλε. Και αυτά όμως δεν έγιναν με τα αντικειμενικότερα κριτήρια κάλυψης των αναγκών και συμμετοχών, ούτε σε ειδικότητες ούτε σε κατανομή. Πόσο μάλλον, αν μιλήσουμε για τον τρόπο αξιοποίησης των νέων συναδέλφων.

Εντείνεται επίσης τελευταία και το φαινόμενο ανατροπής των πάγιων δημοσιοϋπαλληλικών σχέσεων, με κυρίαρχα σημάδια αυτά της πολυιεραρχίας, της καταπάτησης κάθε έννοιας ωραρίου, της «δουλειάς στο σπίτι», των διώξεων για κάθε λόγο και αιτία (συνδέεται με την ποινικοποίηση του επαγγέλματος) κλπ. Τα εργασιακά αυτά προβλήματα ολοένα και εντείνονται και δεν έχουν αντιμετωπιστεί από τις ΕΜΔΥΔΑΣ και την Ομοσπονδία με την δέουσα σοβαρότητα και επιμονή. Αντίθετα θα έλεγα πως οι νέοι συνάδελφοι έχουν αφεθεί στην τύχη τους, πολλοί δε από αυτούς ήδη τα θεωρούν φυσιολογικά έως κατεστημένα. Η άμβλυνση των συνειδήσεων και η ισοπέδωση της προσωπικότητας των μηχανικών είναι το πλέον ανησυχητικό φαινόμενο των καιρών, που προοιωνίζει μόνο δεινά για τον κλάδο.

2. Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΔΙΕΤΙΑ

Με τέτοια δεδομένα το κίνημά μας θα έπρεπε να βρίσκεται στο ζενίθ, η συσπείρωση και η μαζικότητά του στο μέγιστο και τα αιτήματα κοινά και αδιαμφισβήτητα. Δυστυχώς αυτά παραμένουν ζητούμενα.

Η Ομοσπονδία μας τα τελευταία χρόνια αναλίσκεται στο να διαπραγματεύεται κάθε χρόνο νέες Συλλογικές Συμβάσεις και Συμφωνίες, αξιοποιώντας (και καλά κάνει) το νέο θεσμικό πλαίσιο για να βελτιώσει όσο επιτρέπεται μέσω αυτών τις συνθήκες εργασίας μας. Πράγματι ορισμένα πράγματα έχουν καταχτηθεί, τα σοβαρότερα όμως παρέμειναν ανεκπλήρωτα λόγω αθέτησης των συμφωνιών από πλευράς κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Μέσω τέτοιων επιτεύξεων η Διοίκηση της Ομοσπονδίας πίστευε πως μπορεί να «ξεπηδήσει» ο Διϋπουργικός Κλάδος, το μεγάλο ζητούμενο, και έτσι να ανοίξει ο δρόμος για ξεχωριστό μισθολόγιο και βαθμολόγιο.

Ακόμα κι αν δεχθούμε μια τέτοια τακτική κατάκτησης της διαφορετικότητάς μας ως σωστή, πώς πρόσφατα και ιδίως στο προηγούμενο 6 ο Συνέδριο (Ιούνιος 2003) έβαλε με τόση έμφαση και επιτακτικό τρόπο την ένταξη της Ομοσπονδίας στην ΑΔΕΔΥ ; Και γιατί δεν αντέδρασε η Ομοσπονδία κατά την ψήφιση του νέου ενιαίου μισθολογίου που κινείται στην αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση ; Τελικά μήπως πρέπει να επανεξεταστεί όλη η μέχρι σήμερα ακολουθούμενη τακτική στην διεκδίκηση εκείνων που μας διαφοροποιούν ως κλάδο ;

Μετά τις εκλογές και με τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης πρέπει να βολιδοσκοπηθούν οι πολιτικές και διαθέσεις της, ώστε μετά να ανοίξει ένας νέος κύκλος προβληματισμού και στο 7 ο Τακτικό συνέδριο του Μαΐου στην Καβάλα να ληφθούν οι τελικές αποφάσεις, με βάση τις οποίες θα πορευτεί η Ομοσπονδία με τα νέα της όργανα τον επόμενο χρόνο.

Είναι αλήθεια πως έχει ήδη χαθεί ο κρίσιμος χρόνος βάσει της πίεσης που ασκούσαν οι ανάγκες των Ολυμπιακών έργων και του Γ΄ Κ.Π.Σ. Έτσι τώρα η όποια διεκδίκηση δεν θα ασκεί την πίεση που θα θέλαμε. Όμως πρέπει σίγουρα να ξεφύγουμε από την μονομέρεια των Συλλογικών Συμφωνιών και Συμβάσεων και να βρούμε τρόπο διεκδίκησης ταυτόχρονα και ισοβαρώς ένα νέου Μισθολογίου και Βαθμολογίου, ανεξάρτητα της εκτίμησης περί του πόσο αυτό είναι εφικτό ή μη.

Ταυτόχρονα όμως πρέπει να γίνει το καθετί για να οικοδομηθεί το εσωτερικό μας μέτωπο, μέτωπο αξιοπρέπειας και κύρους τόσο προς την πολιτική ηγεσία όσο και προς την κοινωνία. Ανεβάζοντας τους δείκτες αντίστασής μας στις ποικιλώνυμες πιέσεις που δεχόμαστε, περιορίζοντας το «καθεστώς εκπτώσεων» που προσφέρουμε στο έργο μας και στην υπογραφή μας, συσπειρωμένοι στους Συλλόγους μας και συμμετέχοντας στις διαδικασίες και τους αγώνες μας, πρέπει να λειτουργήσουμε ως ένας άνθρωπος, προχωρώντας όπου και όταν χρειάζεται σε απομόνωση των συναδέλφων που ενεργά απέχουν ή σαμποτάρουν τις διεκδικήσεις μας.

Με τέτοιο μέτωπο όλα τα άλλα θα γίνουν πιο εύκολα. Και πειστικότερα θα διεκδικούμε και αποτελεσματικότερα θα δρούμε. Αναλαμβάνοντας δε πλήρως τις ευθύνες μας, εκείνες όμως που μας αναλογούν και όχι αυτές που θέλουν να μας χρεώνουν, θα είμαστε σε θέση να πείθουμε και την κοινή γνώμη για τα δίκαια των αιτημάτων μας, ιδίως δε στο βαθμό που δεν θα χαριζόμαστε σε αποκάλυψη λαθεμένων και επικίνδυνων πολιτικών, από όπου κι αν προέρχονται αυτές.

3. Η ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ

Στενά δεμένη με τα παραπάνω ήταν και η μέχρι σήμερα ακολουθούμενη συνδικαλιστική πρακτική. Τα όργανά μας δεν μπορούμε να ισχυριστούμε πως βρίσκονται κοντά στον συνάδελφο και τα καθημερινά του προβλήματα. Αλλά ούτε και οι επιδιωκόμενοι κάθε φορά στόχοι και αιτήματα των κινητοποιήσεών μας προβάλλονταν όπως και όσο έπρεπε, ώστε να γίνονται κτήμα και προσωπικό αίτημα του κάθε συναδέλφου.

Υποτονική ήταν και η λειτουργία των οργάνων, κυρίως σε τοπικό επίπεδο. Δεν μπορώ να πω πως είμαι ευχαριστημένος, το Δ.Σ του Συλλόγου υπολειτούργησε. Ουσιαστικά στηρίχτηκε μόνο σε 2 μόνο συναδέλφους, Γενικές Συνελεύσεις έγιναν μόνο τακτικές, ενώ το Δ.Σ παρά τις κατά καιρούς παραινέσεις μας δεν περιόδευσε ανά Υπηρεσία για να συναντηθεί και να συζητήσει με τους συναδέλφους τα ιδιαίτερα προβλήματά τους. Ακόμα και η ενημέρωση των συναδέλφων για τις 3ωρες στάσεις και τις 24ωρες απεργίες ήταν προβληματική. Δεν ορίστηκε σύνδεσμος του Δ.Σ με κάθε Υπηρεσία και με απόλυτη γνώση ισχυριζόμαστε πως αν δεν υπήρχε και το site της Ομοσπονδίας η ενημέρωση ακόμα και σε αυτούς που την αποζητούν θα ήταν ανύπαρκτη.

Η προσπάθεια κοινής δράσης με τον Σύνδεσμο Εργοληπτών και το ΤΕΕ/ΤΑΚ με ζητούμενο την εξασφάλιση πλήρων μελετών και ποιοτικών έργων, παρά τα συμφωνημένα στο κοινό κείμενο των φορέων μας, έμειναν στη μέση. Εξακολουθούν άπειρες καταστρατηγήσεις στον τρόπο παραγωγής των υπό δημοπράτηση μελετών με αποτέλεσμα προβληματικές και ελλιπείς μελέτες, ακόμα κι αυτές συχνά καλούμαστε να τις προσαρμόσουμε στις υπάρχουσες πιστώσεις με περαιτέρω εκπτώσεις στις προδιαγραφές και τα τιμολόγιά τους, δεν αντιστεκόμαστε σε ποικιλώνυμες παρεμβάσεις στο έργο μας. Έτσι ακολουθεί και η έλλειψη αντίστασης από πλευράς εργοληπτών, που συμμετέχουν σε δημοπρασίες τέτοιων προβληματικών από την γέννησή τους έργων αντί να απέχουν, με τελικό αποτέλεσμα να μην έχει δημιουργηθεί το μέτωπο που περιγράφαμε στο κοινό κείμενο των φορέων μας. Η κοινή γνώμη στη συνέχεια, όταν παραδίδονται σε χρήση τα προβληματικά ή ελλειμματικά μας έργα, ίσως και μοναδικά στην χώρα από άποψη υποτιμημένων προδιαγραφών, χρεώνει συνολικά και αποκλειστικά σε μας το αποτέλεσμα και την ίδια στιγμή οι πολιτικά προϊστάμενοι, οι ηθικοί αυτουργοί, βγαίνουν αλώβητοι.

Το ίδιο συνέβη και με την πρότασή μας για «Σύνταξη Προδιαγραφών άσκησης του ρόλου και παραγωγής του έργου των μηχανικών Δ.Υ». Η πρόταση αυτή παραπέμφθηκε στην Ομοσπονδία και το κεντρικό ΤΕΕ και έκτοτε αγνοείται η τύχη της, μόνο ο Χαρδαβέλας ίσως γνωρίζει. Παραμένουμε ένας από τους λίγους κλάδους εργαζομένων που δεν προδιαγράφονται πουθενά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά παραγωγής του προϊόντος μας, που δεν υπάρχει πιστοποίηση των υπηρεσιών μας. Το ζήτημα αυτό πρέπει να αναδειχθεί σε κεφαλαιώδες την 2ετία αυτή.

Κι όμως οι συνάδελφοι έδειξαν την 2ετία αυτή διάθεση συμμετοχής και στήριξης των κινητοποιήσεων κάθε φορά που είχαν έγκαιρα και σωστά ενημερωθεί. Η ευνοϊκή αυτή εξέλιξη είχε διαφανεί από την ημέρα των εκλογών (Απρίλιος 2002), με την μεγάλη συμμετοχή σ΄ αυτές και ιδίως με την δραστηριοποίηση των πολλών νέων συναδέλφων, που πραγματικά μπορούσε και έπρεπε να έχουν αξιοποιηθεί κατάλληλα.

Η συμμετοχή και η πορεία των απεργιακών μας κινητοποιήσεων ανέδειξε το μέγεθος του προβλήματος. Στην προηγούμενη Γ.Σ του Οκτωβρίου του 2003 αποδείχθηκε πως συνάδελφοι μέλη του Δ.Σ δεν απεργούσαν, ενώ ο Πρόεδρος τοποθετήθηκε πως δεν μπορεί και δεν θέλει να ελέγχει την συμμετοχή στις κινητοποιήσεις μας. Παρ΄ όλα αυτά η Γ.Σ τότε αποφάσισε να προτείνει στο Γενικό Συμβούλιο την συνέχιση των 3ωρων στάσεων εργασίας, την επανάληψη της Γ.Σ μέχρι τις 20 Νοεμβρίου και τον έλεγχο συμμετοχής στις κινητοποιήσεις κατά Υπηρεσία. Τίποτα από αυτά δεν έγινε. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις μας ευτελίστηκαν, φτάσαμε η ΕΜΔΥΔΑΣ Ανατολικής Κρήτης να συμμετέχει δι΄ αντιπροσώπων της. Το μπλοκάρισμα δημοπρασιών έργων το διάστημα αυτό ήταν ουσιαστικά για έργα προσυμφωνημένα. Εξαίρεση αποτέλεσε η γνωστή δημοπρασία με φωτογραφικούς όρους του έργου «Δρόμος Σίβα - Αυγενική - Βενεράτο», στην οποία αντιμετωπίσαμε τις δυνάμεις Ασφαλείας. Η κοινή στάση όλων των φορέων μας στην καταδίκη του φαινομένου διασπάστηκε από την μονομερή και με άγνοια των υπολοίπων φορέων μας συνάντηση 3 μελών επιλεκτικά του Δ.Σ μας με τον Γ.Γ της Περιφέρειας και ενώ είχε αποφασιστεί να γίνει κοινό διάβημα όλων των φορέων μας και κοινή συνέντευξη τύπου. Έτσι εμφανίστηκε το πρόβλημα να έχει λυθεί δι΄ ενεργειών του Προέδρου.

Αντίστοιχα προβλήματα φαίνεται πως αντιμετώπιζε και το Δ.Σ της Ομοσπονδίας, ιδίως μετά το 6 ο Συνέδριο πέρυσι, που οδήγησε σε ανασυγκρότησή του. Η ενεργοποίηση όλων των μελών του, η επαφή με τους Πρωτοβάθμιους Συλλόγους, η ενιαία κατά το δυνατό στήριξη των αιτημάτων δεν θα λέγαμε πως βρίσκονται σε καλό σημείο. Αντίθετα είναι έντονες οι αντιπαραθέσεις, υποτονική η συμμετοχή. Χαρακτηριστικό είναι πως από πέρυσι τον Ιούνιο που αντιπροσωπεία του Δ.Σ συμμετείχε στην Γενική Συνέλευσή μας εδώ, δεν φαίνεται στο site της Ομοσπονδίας να έχει περιοδεύσει σε κανένα άλλο Σύλλογο μέχρι τις τωρινές Γ.Σ, κι ας μεσολάβησε η 4μηνη απεργιακή πανελλαδική κινητοποίηση.

Η αντιπαράθεση απόψεων και τακτικής μεταξύ των μελών του δεν είναι πάντα κατακριτέα, πόσο μάλλον όταν αυτή ευνοεί τον προβληματισμό και τον διάλογο. Είναι άλλο όμως αυτό και άλλο η συνεχής και συστηματική αντίθεση στην διαμόρφωση των αιτημάτων μας, η χωρίς εναλλακτικές προτάσεις κάθε φορά αντιπολίτευση και ιδίως η αποχή από τα κοινά. Ίσως ήρθε ο καιρός να αναδειχθεί νέο συνδικαλιστικό αίμα στην Ομοσπονδία, χωρίς προσωπικά προηγούμενα και παγιωμένες αντιθέσεις.

Θεόφιλος Τρουλλινός