ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ

(2279 - 19/01/2004)

Μια «νέα γενιά» αποκρατικοποιήσεων σχεδιάζει τώρα η κυβέρνηση, βάζοντας ουσιαστικά τον ιδιωτικό τομέα συνεταίρο στο σύνολο σχεδόν της κρατικής δραστηριότητας.

Η νέα αυτή γενιά δεν έχει σχέση μόνο με την πώληση νέων πακέτων μετοχών των κρατικών επιχειρήσεων, που κι αυτή θα συνεχιστεί. Έχει να κάνει και με την ανάθεση σε ιδιώτες δραστηριοτήτων που ασκούνταν μέχρι τώρα από το κράτος, από τον δημόσιο τομέα, έναντι αμοιβής ή τιμήματος που οι ιδιώτες θα εισπράττουν από τους χρήστες των υπηρεσιών.

Οι ιδιωτικοποιήσεις αυτές μπορεί να λάβουν πολλές μορφές. Δεν είναι τυχαίο το παράδειγμα των κρατικών λαχείων το οποίο ανέφερε παραμονή Πρωτοχρονιάς ο υπουργός Οικονομίας.

Σύμφωνα με πληροφορίες, εκτός της επέκτασης του μοντέλου των αυτοχρηματοδοτούμενων έργων και σε άλλες κατηγορίες, όπως στις αναπλάσεις υποβαθμισμένων περιοχών, στη διαχείριση απορριμμάτων κ.λ.π., τα σενάρια που εξετάζονται τώρα περιλαμβάνουν τη σύσταση εταιριών οι οποίες, αφού πουληθούν στον ιδιωτικό τομέα θα εισπράττουν σε κάθε περίπτωση τα αντίστοιχα έσοδα και αφορούν:

-Στα αεροδρόμια

-Στους οργανισμούς των λιμανιών

-Στις δημοτικές εταιρίες ύδρευσης και αποχέτευσης

Κι όλα αυτά σε μια εποχή που οι ιδιωτικοποιήσεις, όπως και άλλα θέσφατα της επικρατούσας νεοφιλελεύθερης πολιτικής, τίθενται όλο και περισσότερο σε αμφισβήτηση λόγω των οικονομικών και κοινωνικών επιπτώσεων που προκάλεσαν ιδιαίτερα στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες.

Τη δεκαετία του ΄90 -δεκαετία των ιδιωτικοποιήσεων- αφού αυτές έγιναν κυρίαρχο δόγμα για την «εξυγίανση» των αναπτυσσόμενων και όχι μόνο οικονομιών, πουλήθηκαν χιλιάδες δημόσιες εταιρείες σε ιδιώτες σε περισσότερες από 100 χώρες!

Στη Βρετανία - πρωτοπόρο των ιδιωτικοποιήσεων - τη δεκαετία του 80 πουλήθηκαν η British Telecom το 1984, τα λεωφορεία το 1985, το αέριο το 1986, η British Airways και η αρχή των αεροδρομίων το 1987, το νερό και το ηλεκτρικό το 1990 και ακολούθησαν η βιομηχανία άνθρακα και οι σιδηρόδρομοι το 1996.

Πριν από δύο μήνες όμως η βρετανική κυβέρνηση αναγκάστηκε να προβεί σε μερική επανεθνικοποίηση του δικτύου των σιδηροδρόμων μετά από πλειάδα ατυχημάτων που προκάλεσαν έντονη ανησυχία για τα επίπεδα ασφάλειας.

Έτσι, αφαιρέθηκαν από επτά ιδιωτικές εταιρίες συμβόλαια ύψους 2 δις δολαρίων και η από το δημόσιο ελεγχόμενη εταιρεία Network Rail ανέλαβε ξανά τον έλεγχο 32.000 χλμ. σιδηροδρομικού δικτύου ενώ 12.000 εργαζόμενοι πέρασαν από τον ιδιωτικό στον δημόσιο τομέα.