ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

(2317 - 01/11/2004)

«Όταν μιλάμε για περιφερειακή ανάπτυξη ασφαλώς εννοούμε τη διασπορά των μεγάλων επιχειρήσεων σε όλο το εύρος της ελληνικής επικράτειας», μας διαβεβαιώνει αρθρογράφος γνωστής εφημερίδας, εκφράζοντας την τρέχουσα αντίληψη για την ανάπτυξη όσων διακατέχονται από «ρεαλισμό», «εξωστρέφεια» και πίστη στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία που ισοπεδώνει στο πέρασμά της τις -κατά τα άλλα άξιες σεβασμού και διατήρησης- τοπικές ιδιαιτερότητες και πολιτισμικές αξίες και διαφορές. Και συνεχίζει λέγοντας, ότι για να πετύχομε αυτή την ισόρροπη ανάπτυξη χρειάζονται «πολυδάπανα και χρονοβόρα έργα υποδομής για την εξυπηρέτηση της παραγωγής -που είναι δύσκολο να γίνουν-, ύπαρξη εξειδικευμένου προσωπικού -πού δεν είναι εύκολο να βρεθεί- γιατί οι μεγάλες επιχειρήσεις για να έχουν ανταγωνιστικά οφέλη εγκαθίστανται σε τόπους που διαθέτουν τις αναγκαίες πρώτες ύλες». Μέμφεται μάλιστα την κυβέρνηση ότι δεν έχει κάνει τις αναγκαίες μελέτες που θα υποβοηθήσουν τις μεγάλες αυτές επιχειρήσεις να εγκατασταθούν!

Αναρωτιόμαστε για ποια χώρα μιλούν!

Αναρωτιόμαστε ως που θα μας οδηγήσει αυτός ο εκτός τόπου και χρόνου μικρομεγαλισμός που τονώνεται κάθε μέρα και περισσότερο από πραγματικά και μη επιτεύγματα των τελευταίων χρόνων ! Αυτή η νεοπλουτίστικη λογική που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας μας, που -σε αυτό θα συμφωνήσουμε με τον αρθρογράφο μας- δεν καταγράφηκαν, δεν αναλύθηκαν και κατά συνέπεια δεν λήφθηκαν σοβαρά υπόψη ποτέ όπως θα έπρεπε.

Τα συγκριτικά μειονεκτήματα μιας χώρας σαν την Ελλάδα μπορούν ταυτόχρονα να αποτελούν και τα πλεονεκτήματά της σε μια ανάπτυξη άλλου τύπου, διαφορετική από αυτή που έχει γίνει προσπάθεια να επιτευχθεί μέχρι σήμερα.

Το πολυσχιδές του εδάφους και η γεωμορφολογία του, το μικρό μέγεθος των αγροτικών εκμεταλλεύσεων και η αφθονία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, το περιβάλλον που ακόμα αντιστέκεται και η παροχή υπηρεσιών μπορούν να διαμορφώσουν με την κατάλληλη υποστήριξη ένα αναπτυξιακό μοντέλο που δεν θα πάσχει από μίμηση για γιγαντισμό, αλλά θα αξιοποιεί τις δυνατότητες των νέων τεχνολογιών και θα υπηρετεί την ανθρώπινη κλίμακα.

Για την επίτευξη ενός τέτοιου στόχου δεν αρκεί η συμπλήρωση των μεταφορικών, ενεργειακών και τηλεπικοινωνιακών υποδομών. Δεν αρκεί η διαμόρφωση αξόνων και μέτρων που περιστρέφονται γύρω από το περιβάλλον ή ακόμα και εξειδικευμένων όπως αυτές για τους ορεινούς όγκους ή τα ολοκληρωμένα προγράμματα παρέμβασης στον αγροτικό ή τον αστικό χώρο. Για την επίτευξη  ενός τέτοιου στόχου χρειάζεται:

• να υιοθετήσουμε μια άλλη αντίληψη για τον τόπο και τους ανθρώπους που τον κατοικούν
• να αναλύσουμε την πραγματικότητα
• να επενδύσουμε σ αυτή
• να στηρίξουμε το «μικρό» και ποιοτικό που εντάσσεται στην κλίμακα και όχι το «μεγάλο» που την αντιστρατεύεται κι έτσι να προχωρήσουμε.

Με νου και φαντασία!