ΟΙ ΑΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΕΣ – ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΕΣ – ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΕΜΔΥΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ

(2287 - 15/03/2004)

Πέρασαν δύο χρόνια από τις προηγούμενες συνεδριακές, εκλογικές διαδικασίες των Πρωτοβαθμίων ΕΜΔΥΔΑΣ και της Ομοσπονδίας μας. Οι μηχανικοί του Δημοσίου καλούνται ήδη με βάση την εμπειρία τους και την πορεία του κινήματος τα να τοποθετηθούν απέναντι στα απερχόμενα όργανα, να προτείνουν νέες στρατηγικές για το κίνημα του κλάδου και να επιλέξουν εκείνους που κατά την κρίση τους είναι σε θέση να προωθήσουν λύσεις στα προβλήματα.

Την 2ετία αυτή καθιερώθηκε, περαιτέρω, η Ομοσπονδία ως βασικός διαπραγματευτής του κλάδου απέναντι στην κυβέρνηση, τεκμηρίωσε και πρόβαλε τις προτάσεις μας, διεκδίκησε μέχρι σήμερα τα αιτήματά μας. Αλλού πέτυχε, αλλού απέτυχε. Σοβαρός λόγος για τις αποτυχίες η κυβερνητική αδιαλλαξία και οι υπαναχωρήσεις των υπουργών της αλλά και η αδυναμία εξασφάλισης μαζικότητας, συλλογικότητας, συνέπειας και συνέχειας στις πρόσφατες κινητοποιήσεις τόσο από την Ομοσπονδία όσο και από τον τοπικό πρωτοβάθμιο φορέα μας.

Υπάρχουν, λοιπόν, ανοικτά ζητήματα για διάλογο και για επανακαθορισμό της στάσης μας ως κλάδος. Διάλογος, όμως, όχι μεταξύ κουφών (βλέπε παραταξιακές φανφάρες και δημαγωγίες), αλλά διάλογος νηφάλιος που θα προχωρήσει παραπέρα τον προβληματισμό, την ωρίμανση των αιτημάτων στα μέλη μας και την ετοιμότητα τελικά του κλάδου για μαζική συμμετοχή στις διεκδικήσεις και στις μορφές του αγώνα που θα επιλέξουμε.

Πραγματικά η σοβαρότερη αδυναμία στην δράση της 2ετίας ήταν η μικρή συμμετοχή. Τα όργανα των ΕΜΔΥΔΑΣ είναι κατά βάση αποστασιοποιημένα από τους συναδέλφους, η ενημέρωση θεωρείται…..υποχρέωση των συναδέλφων, η αφομοίωση των αιτημάτων θεωρείται δεδομένη, οι Γενικές Συνελεύσεις σπανίζουν και υποβαθμίζονται και μετά περιμένουμε η συμμετοχή να είναι αυτονόητη. Δεν είναι όμως έτσι.

Ταυτόχρονα, η καθολική σχεδόν προσήλωση σε αιτήματα και διαδικασίες Συλλογικών Διαπραγματεύσεων απομακρύνει τα όργανα από άλλα σύγχρονα και εξελισσόμενα προβλήματα των συναδέλφων και της Δημόσιας Διοίκησης γενικά. Οι νέες μορφές των εργασιακών σχέσεων που καθιερώνονται τώρα και στον δημόσιο τομέα αντιγράφουν και μάλιστα κακέκτυπα αυτές του ιδιωτικού τομέα. Καταστρατηγούνται πια θεμελιώδη δικαιώματα, παρεμποδίζεται έως απαγορεύεται η συνδικαλιστική έκφραση, η δουλειά στο σπίτι ή χωρίς ωράριο λειτουργίας είναι πια καθεστώς, οι απαιτήσεις υπερβολικές, τα χρονοδιαγράμματα εξοντωτικά, η ανταμοιβή –ηθική και υλική- από το παραγόμενο έργο ανύπαρκτη!

Ο ρόλος του μηχανικού είναι τώρα περισσότερο από ποτέ περιθωριακός, διαδικαστικός και γραφειοκρατικός. Με τα μόνα που δεν έχει πια σχέση είναι ο σχεδιασμός και ο προγραμματισμός. Αυτά εν πολλοίς επιβάλλονται από πολιτικούς προϊσταμένους και συμβούλια κατασκευαστικές Α.Ε, από προμηθευτές, από ασφαλιστικές εταιρίες και επενδυτικούς ομίλους. Απλά κάποια στιγμή χρειάζεται και η υπογραφή του μηχανικού για να υλοποιηθούν.

Η συνεργασία των ΕΜΔΥΔΑΣ και της Ομοσπονδίας με το ΤΕΕ και τους φορείς των Εργοληπτών για εξασφάλιση «Πλήρων μελετών και ποιοτικών έργων» πρέπει να γίνει πολύ στενή και με κοινούς στόχους, άμεσους και μεσοπρόθεσμους.

Θα επανέλθουμε στα θέματα αυτά, αναλυτικότερα και τεκμηριωμένα, συμβάλλοντας κατά το δυνατό στον διάλογο που θεωρούμε απολύτως απαραίτητο.

Ο ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΑΙΤΕΙ